Santa Ageda Eskoriatzan: nesken parte-hartzea

Sasoi batean, Santa Agedan mutilak bakarrik irteten ziren kantu-eskean eta dantzan. Denborarekin neskak ere parte hartzen hasi ziren. Hori nola gertatu zen kontatzen dute bideo honetan. 2008. urtetik neskak mutilekin batera irteten dira plazara dantzara.

Mailak: DBH

Proiektuak: Eskoriatzako Udalak babestuta, EIMA 2.0. Herritarren ahotsak: transmisioa ikasgelan

Ikasgaiak: Herritartasunerako Hezkuntza, Balio etikoak

Gaiak: Genero-berdintasuna, Ohiturak

4,94 puntu 5 izarreko maximotik
1.475 iritzi guztira

Ikasleengan bultzatuko diren jarrerak:

  • Emakumeen historia hurbila ezagutzeko interesa
  • Gizabanako oro errespetuz tratatzeko asmoa. Denen iritziak arretaz entzun eta kontuan hartzeko borondatea
  • Emakumea gutxietsi eta diskriminatzea dakarten estereotipo, aurreiritzi eta rolak baztertzea
  • Genero-indarkeriaren eta zapalkuntzaren aurkako jarrera aktiboa azaltzea
  • Emakumeen ahalduntzerako tresnak ezagutu eta erabiltzeko gogoa

 

Bideoa ikusi aurretik

  1. Aurre-ezagutzak aktibatzeko galderak egin daitezke, talde handian:

-Zer dakizue Santa Agedako kantu-eskeari buruz? Badakizue nola eta noiz sortu zen?

-Zer da tradizioa? Tradizioei eustea garrantzitsua al da? Zergatik?

-Badira eztabaidak eta ezinikusiak sortzen dituzten tradizioak, emakumeek ezin dutelako parte hartu: desfileak, dantzak, danborradak... Ezagutzen duzue halako kasurik? Kontatu dakizuena.

 

Bideoa ikusi bitartean

  1. Bideoa ikusi aurretik zituzten aurre-ezagutzak eta bideoa ikusi bitartekoak alderatu, ea aurrez hitz egindakoarekin bat datozen.
  2. Bideoan zehar ulertzen ez dena azaldu, eta behar beste aldiz ikusi. Hiztegi aldetik dituzten zalantzak argitu (Eskoriatzan mendebaldeko euskalkian hitz egiten dute: ikus Debagoieneko euskararen ezaugarriak).

 

Bideoa ikusi ondoren

  1. Gogoetarako bidea ematen duten galderak egin daitezke, talde handian:

    -Zer iruditzen zaizue neskek Eskoriatzako Santa Agedako dantzetan parte hartzea? Ohiturak eguneratzea, gaurkotzea, beharrezkoa al da?

    -Neskek zergatik ez zuten Santa Agedako kantu-eskean eta dantzetan parte hartzen?

    -Zuen ustez, parte hartzen hasteko prozesua gatazkatsua izan al da? Erraza al da ohiturak aldatzea? Ausardia behar al da? Egingo al zenukete zuek horrelako zerbait? Begi onez ikusiko zenituzkete aldaketak?

    -Ezagutzen al duzue horrelako aldaketak egin dituzten beste tokirik? Eta lortu ez dutenik?

  2. Badaude aldaketak egiteko adostasunik lortu ez duten herriak ere, eta egindako aldaketek mina eta haserrea eragin dutenak ere bai. Hondarribiko eta Irungo alardeen kasuak dira beharbada ezagunenak. Alardearen seme-alabak dokumentala ikus daiteke (Jone Karres eta Eneko Olasagasti, 2013) eta Arantxa Urretabizkaiaren Bidean ikasia (1993-2016) liburua irakurri (joan liburuaren aurkezpen bideora; pasarte honetan, berriz, liburuari buruz egin dizkioten kritikak azaltzen ditu).
  3. Ondoren, iritzi-trukea egin daiteke, talde txikietan jarrita. Zeintzuk dira batzuen eta besteen argudioak? Zergatik gaiztotu da hainbeste egoera? Zer-nolako sentipenak eragiten dizkigu?

    Hausnarketarako, baliagarria gerta daiteke Valentziako bi kasu hauek ere ezagutzea:

    • Alcoiko 'Mairuak eta kristauak' festa. Badauka antzekotasunik alardearekin, bataila baten irudikapena delako eta gizonen/emakumeen rolak oso finkatuta daudelako. Emakumeek 2017an lortu zuten lehen aldiz gizonekin batera parte hartzea, legeak hala aginduta (albistea).
    • Elcheko Misterioa. Gizonezkoek eta mutikoek bakarrik hartzen dute parte, oraindik orain. Alkateak dio ez dela jarrera matxista, 500 urteko tradizioa mantentzea baizik: ikus albistea. Aipagarria da Oñatiko Corpuseko prozesioan (gutxienez 1470etik egiten da) ere sasoi batean aingeruak mutikoak zirela, eta ileordeak zeramatzatela; gaur egun ez.

 

3. Azken ekoizpena: Hainbat ekoizpen gara daitezke, talde txikietan. Bost adibide eskaintzen dira hemen. Ikasleek horietako bat aukeratu dezakete edo ordezko bat proposatu, edo proposamen bat baino gehiago ere egin dezakete.

 

  • “Eman iritzia” . Bertso sorta bat edo bakarrizketa labur bat prestatu, gaia honakoa izanik: “80 urteko aitona-amonak zarete, senar-emazteak, eta harrituta geratu zarete herriko festetan neskak dantzan ikusi dituzuenean”. Iritzia emango dute, txandaka (bertsoka), elkarrizketa moduko bat osatuz. Kontuan izan lehenaldia eta oraina, biak bizi izan dituztela.

 

Bertsoak sortzeko arbel digitala erabil dezakegu (izena eman behar da) eta doinua aukeratzeko, berriz, doinutegia.

Binaka egiteko ariketa da. Ahal dela, umorea erabiltzea komeniko litzateke. Behin prestatu ostean, gela osoaren aurrean aurkeztuko dute egindako lana, kantatuz, rapeatuz, antzeztuz edo ozenki irakurriz.

 

  • “Zu zeu elkarrizketatzaile”. Kazetari lanetan jardungo dute ikasleek. Elkarrizketa bat egitea izango da helburua. 2-3 laguneko taldetxoetan egin dezakete.

 

  • Zer jaso. Herrian (eskualdean edo inguruko herri batean ere izan daiteke) egon diren aldaketak, emakumeen parte-hartzearekin lotuta. Herriko ohituretan, aisialdian, ikastaroetan... parte-hartzea nola aldatu den. Ahal dela, elkarrizketa euskaraz izatea komeni da (bide batez euskara ere lantzeko).
  • Nor elkarrizketatu? Adibideak:
    • Emakumezko dantzariak, ohituraz mutilenak ziren dantzetan dabiltzanak
    • Emakumeentzako ikastaro/tailerretako antolatzaileak/parte-hartzaileak/formatzaileak
    • Aldaketa-prozesu bateko sustatzaileak (ez daukate derrigorrez emakumezkoak izan beharrik: gizonezkoak ere eragile izan daitezke, adibidez, dantza taldeetan).
    • Aldaketa-prozesu baten lekukoak. Adineko emakumeak izan daitezke, gaztetan beren aisialdia nolakoa zen eta gaur egungoarekin zer ezberdintasun dituen kontatuko dutenak.
  • Nola jaso? Nor elkarrizketatu erabaki eta elkarrizketa lotutakoan, galdetegia prestatu: galderen zerrenda. Inprobisazioari tarte bat uztea ere garrantzitsua da: elkarrizketan bertan galdera berriak sor daitezke, elkarrizketatuak kontatzen duenaren arabera.

 

Elkarrizketa bideoz grabatzea proposatzen dugu (ikus jarraibide orokorrak). Ondoren, hainbat lanketa egin daitezke grabazio horrekin:

  1. Bideo-erreportaje labur bat prestatu grabatutako irudiekin (horretarako, editatzeko programaren bat erabiltzen erakutsi eta adibideak eman; adibidez, (OpenShot edo VirtualDub). Sarean zabaldu.
  2. Elkarrizketa idatziz jarri, egunkari digital edo blog baterako (titulua, azpititulua, sarrera, galde-erantzunak, argazkia, azgazki-oina…)

Egindako lana gelakideei aurkeztea eta azalpenak ematea izango litzateke betiere azken pausua (elkarrizketatuaren biografia laburra, elkarrizketaren zergatia eta abar).

Ondo legoke grabazioak Ahotsak.eus-era bideratzea, ahozko ondarearen artxibora (adibiderako, ikus Donostiako San Ignazio ikastetxeko ikasleen proiektua).

 

  • “Historia egiten”. Euskal Herriko dantzetan ipiniko dugu arreta: azken urteotan hainbat herritako dantzetan gertatu diren aldaketak aztertuko dituzte ikasleek, talde txikietan banatuta. Taldetxo bakoitzak kasu bat aztertu dezake, eta egindako ikerketatxoa ikaskideekin partekatu, ahozko aurkezpen baten bidez (Prezzi bezalako programaren bat erabilita, adibidez).

 

Hona hemen aztertu daitezkeen adibide batzuk (ikasleek beste batzuk ere proposatu ditzakete):

 

Tolosa 2013an neskak bordondantzari atera ziren lehendabizikoz (albistea).
Zumarraga Antigua ermitako ezpata-dantzan 2015etik hartzen dute parte neskek, eta prozesua naturaltasunez egin zen (ikus albistea).
Durango 2015ean hasi ziren neskak dantzari-dantza egiten (Ixone Aroma dantzaria)
Otxandio 2017an emakumeen soka-dantza berreskuratu zuten (ikus albistea).
 Luzaide  Bolant egunean 2017an hartu zuten parte emakumeek lehen aldiz, herrian galdeketa eginda (ikus albistea).
 Lekeitio  Kaxarrankan emakumeak 2017an hasi ziren parte hartzen, arraunlari moduan (ikus albistea). Kaxa gaineko dantza ere egin izan dute, besteak beste, Argentinan 2018an (ikus albistea), lekeitiarren babesarekin.
 Oñati  2018. urtean Corpuseko prozesioan neskek lehen aldiz egin zuten dantza (albistea Goienan). Oñatiko aldaketak Boisen (AEB) ere eragina izan zuen: 2019an hiru neskak hartu zuten parte (albistea).
 Aduna  Axeri-dantza 2018tik da mixtoa (albistea). 
 Goizueta  Zahagi-dantzan 2019an hasi ziren parte hartzen neskak (albistea).
 Berriz  2019an hasi ziren emakumeak ezpata-dantza egiten (albistea).
Lesaka 2019. urtean lehen aldiz emakumeek ere egin zuten zubigaineko ezpata-dantza (ikus albisteak: 1 eta 2).
Markina-Xemein Saragi-dantzan 2020. urtean estreinatu ziren neskak (albistea).
Eltziego Lehen mutilena zen dantza bat berreskuratu zuen emakume talde batek, 40ko hamarkadan, eta emakumeen dantza bihurtu (artikulua).

 

Gaia testuinguru orokor batean kokatzeko, Oier Araolaza dantzari eta antropologo eibartarraren elkarrizketa hau interesgarria gerta liteke; Genero-identitatea euskal dantza tradizionalaren eraikuntzan doktorego-tesia egin du Araolazak (2020)

 

  • “Ika-mika”. Eztabaida antolatuko dugu gelan, orain arte landutakoa koska bat estutuz. Hona hemen proposatzen ditugun gaiak, berdintasunaren inguruan eztabaidatzeko:
    1. Cadizko (Andaluzia) inauterietan ninfak eta Jainkosa izendatzen dituzte urtero. 2015ean Cadizko alkateak, genero-berdintasuna bermatzeko asmotan, inauterietako Jainkoaren figura sortzea proposatu zuen (ikus albistea). Asmo horrek kontrako iritziak ere ekarri zituen: iritzietako bat, "festako erreginaren" figura bera zalantzan jartzen duena.
    2. Olentzero eta Maridomingi. Berdintasunaren izenean sortutako figura da Maridomingi. Beharrezkoa al da? Olentzeroren emaztea, maitalea edo laguntzailea baldin bada... rol hori mesederako ala kalterako da? Hona hemen horri buruzko iritzi bat. Hiru errege magoen ordez, hiru erreginak egon beharko al lirateke?

 

Gela erdiak gai bat jorratuko du (Cadizkoa) eta beste erdiak bestea (Olentzero). Talde bakoitza bi taldetan banatuko da (guztira lau talde): alde batetik Inauterietako Jainkoaren edo Maridomingiren figura sortzearen aldekoak egongo dira, eta, bestetik, kontrakoak.

Eztabaida ahoz egingo da. Ikasleei eztabaida formalen ezaugarriak eta erabiltzen diren formulak eta testu-antolatzaileak zein diren azaltzea komeni da, erabil ditzaten (irakaslearentzat lagungarri gerta daitezke: sekuentzia didaktiko hau, bereziki 84-85 orrialdeak, eta beste adibide hau). Eztabaidarekin hasi aurretik, euren iritzia eta jarrera defendatzeko argudioak taldean pentsatu ditzakete ikasleek. Helburua: nork bere iritzia defendatzeko argudioak izateaz gainera, gainerakoen iritziak ulertzea eta errespetatzea.

 

  • “Sormena lagun”. Irudimena lantzeko ordua da. Mozorro-festa bat antolatuko dugu. Hori bai, ondo pentsatuko dugu nola mozorrotu: hausnarketa egin ostean, ikasleek proposatuko dituzte mozorroaren ezaugarriak, eta baita gaia ere (adibide bat: euskal superheroiak).

Hausnarketarako bide batzuk:

 

Aukera batzuk: mozorroarekin bat datorren abesti bat aukeratu, eta Lipdub bat egitea mozorro-festaren egunean. Antzerki-esketx txikiak ere egin daitezke taldeka.

 

4. Ekoizpena partekatzea. Ekoizpen guztietan ahozko jarduna (aurkezpena, eztabaida, erakustaldia...) izango da bukaerako emaitza. Aurkezpenak laburrak izango dira eta grabatu egingo dira bideokamerarekin. Aurkezpen guztien ondoren, galderentzat, hausnarketentzat eta iritzientzat tartea izango da. Ikasleek ahozkoa eta idatzizkoa bereizten ikastea eta pixkanaka ahozko jardunean gero eta hobeto moldatzea komeni da (irizpideak proposatzeko, irakasleari baliagarri gerta dakizkioke: ahozkoaren ezaugarriak eta baliabideak).

 

 

Ebaluazio-irizpideak

Ikasleen autoebaluazioa. Ikasleek autoebaluazioa egiteko, egin ditzakegun galderak:

Edukiari buruz

  • Ea gaiak bere interesa piztu duen.
  • Ea gaiari buruz ikasi izanaren sentsazioa duen: gutxi-zerbait-dezente-asko.

 

Ikaste-prozesuari buruz

  • Ea bideoa eta testigantzak baliagarriak gertatu zaizkion.
  • Ea ikaste-prozesua gustukoa eta eraginkorra izan den berarentzat.
  • Ea informazioa bilatzeko arazorik izan duen edo erraza gertatu zaion.
  • Ea guztira informazio berri asko jaso duen eta hausnartzeko balio izan dion.

 

Bere komunikazio-gaitasunei buruz

  • Ea iritzia lasaitasunez emateko aukera duen ala zailtasunak izan dituen.
  • Ea ahozko ekoizpenean lasai sentitu den eta nahi zuena azaltzeko gai izan den.
  • Ea pozik dagoen ekoitzitako lanarekin.

 

Talde-lanari buruz

  • Ea talde-lanean eroso sentitu den eta aberasgarria gertatu zaion.
  • Ea ondo baloratzen duen talde-dinamika ala arazoren bat izan duen.

 

Irakaslearen ebaluazioa. Irakasleak ikasleak ebaluatzeko, kontuan har ditzakeen irizpideetako batzuk:

  • Ea bideoetako testigantzen garrantziaz jabetu den eta interesa erakutsi duen.
  • Ea enpatiarik erakutsi duen bideoko pertsonekin.
  • Ea feminismoaren historia eta historian zehar eskuratutako lorpenak ezagutzen dituen.
  • Ea emakume eta gizonen arteko eskubide-berdintasunaren aldeko jarrera argiak adierazten dituen.
  • Ea hainbat eremutan (publizitatea, informazioa, txisteak, eskola eta abar) emakumeari buruz ageri diren gizarte-estereotipoak biltzen eta aztertzen dituen.
  • Ea emakumea gutxietsi eta diskriminatzea dakarten estereotipo, aurreiritzi eta rolak baztertzen dituen.
  • Ea kultura-elementuen (estereotipoak, rolak eta abar) eta emakumeen diskriminazioaren arteko lotura azaltzen duen.
  • Ea sexu-diskriminazioaren eta indarkeriaren aurkako jardunak proposatzen dituen.
  • Ea ikerketan informazioa lortzeko gaitasuna erakutsi duen, iturriak bilatzeko orduan.
  • Ea informazio hori bere gogoetak eta ikuspuntua egituratzeko edo eraldatzeko erabili duen.
  • Ea talde-lanean ondo moldatu den, berdinen arteko harremanean iradokizunak eginez eta ikaskideen iritziak errespetatuz.
  • Ea bere iritziak eta hausnarketak partekatu dituen, horretarako txanda errespetatuta.
  • Ea ahozko ekoizpenean ondo moldatu den, komunikatzeko gai izan den.

     

Pepe Barandiaran (Eskoriatza, 1924): Oin eitten daue neskak-eta alkarrekin eitten daue, baiña gure denporan mutillak bakarrik ibiltzen gitzen.

Mari Karmen Eraña (Eskoriatza, 1933) eta Begoña Eskibel (Eskoriatza, 1925):

-Mari Karmen: Orduen ez auen eruten neskaik.

- Begoña: Ez, orduen ez auen neskaik, e. Mutillak eurak eitten auen afaixe euran zeretik eta ya esta. Oin neskak. Lehen-lehenau ez, ezton, Mari Karmen? Ez.

Gadea Errasti (Eskoriatza, 1990): Baiña gero, ez dakit, urten baten, ba, igual ez zekixen iñok ez trikitixaik jotzen, ez panderoik jotzen, ta orduan edadeko neskei eskatu jakuen, ba, bazekixielako. Ez dakit… Ez nabil… ez dakit ze urtetan, e! Eta hortik aurrera, ba, ya hasi zien neskak be urteten, baiña eskian. Eta gu be eskian… ya ez da… ez da dudau be eitten danok urteten dozuenik. Edadeko danok urteten die eskian.

Ba nobedadia izen zan, plazan hasieran mutillak bakarrik agertzen dianian plazan, ba, mutillen artian gengozela Eli eta ni. Eta hoixe izen zan urte hartan nobedadia. Dantzara jun aurretik plazara, bueno, ba, batenbatzuk erakusten doskue dantzan, ez? Ta itten dittugu, ba, juntaiza batzuk, ba, dantzan ikesteko. Eta, orduan, faten gara danok, mutil eta neska… bueno, lehen behintzat faten gitzen danok, mutil eta neska, neskak atian egoten gitzen geldi, ikusten mutillek zela ikesten zabien, ba, banakua itten ta aurreskua itten eta guk gero danok batera eitten gauen arin-ariña eta fandangua ikasi. Eta nik uste dot izen zala, ba, begira gengozen lehenengo ensaiuan edo bigarrenian, ba, ez dakit, ba, ondokuai komentau: “Jo, ba, nik be ikasiko nauke; ba, ni be urtengo nitzake plazara dantzara”. Eta nik uste dot hola izen zala. “Ba ni baitta”. Eta biri sartu jakun hor begi eta begi artian eta baietz, baietz, guk be dantza ein biher gauela ta… ta hola. Ta hurrengo ensaiuan esan ein gauen: guk be bai ein biher doula dantza.

Jota Arrieta (Eskoriatza, 1958) eta Jon Errasti (Eskoriatza, 1957):

- Jota: Hor sartu zan beste eztabaida txikitxo bat, baiña garaixen egon zana: neskak zelan jantzi. Eta lehenengo urtien alabiek-eta urten abien…

- Jon: Bai, bueno, baserrittar…

- Jota: Baserrittar, baiña ez baserrittar gizonezko.

Gadea Errasti (Eskoriatza, 1990): Baserrittar jantzitta. Bai, beste neska danak moduan gengozen, baiña hasieratik plazan.

Neskak baezen batzuk, ba, hori: ondo ikusten zaurienak guk be dantza eittia, baiña igual, ba, ez zien atrebitzen. Azkenian iñok ez zaben ondiokan dantza ein neska izenda Eskorietzan. Orduan, ba, batenbatzuk ez zien atrebidu. Beste batzuk igual sinplemente ez zielako abillak dantzan, erabaki zauen nehikua zaukela arin-ariña ta fandangua ikestiakin ta punto, ez zauiela sartu gura holako bestelako… Eta mutillak, ba, danetik egon zan, egixa esan. Batenbatzuk ez zoskuen ezer esan. Ez dakit ondo pentsauko jakuen edo ez, ez zien sartu.  Besten batzuei ondo pentsau jakuen. Iñok ez zoskun esan: “A! Brabo, ze ondo” ta halakoik  ez zan egon, e. Baiña… Eta besten batzuei ez jakuen gustau, bape. “Ez, ez” eta “ez” eta “ezin dozue dantza in, ze hau mutillek itten daue bakarrik ta neskek ez dozue ein sekula” eta… Eta, egixa da, egon zien pare bat ensaio nahiko… nahiko gogorrak. Alde in… Ba akordatzen naiz lehenengo ensaiuan Elik eta bixok alde in gauen ensaiotik. Ez gauen ulertzen zela jarri ahal zien holan mutillak. Ez gauen ulertzen zeatik. Ze eurak esaten zuskuen: “Bai, baiña hau mutillak bakarrik itten daue, ze lehen  soldauskara juten zienian itten zan – Santa Agedan asunto hau soldauskara jun biher zien mutillek itten zauien– eta hortarako itten zan eta, ba, mutillek bakarrik”. Eta guk esaten gotsen: “Ya, eta zu soldauskara jun biher za, ala?” eta “Ba ez”, “Ba orduan ez ein zuk be ez”, “Ya, baiña…”, “Bueno, edo, bestela, gaur egun neska eta mutil juten die soldauskara, ba, orduan guk be ein ahalko dou”. Osea, ezin dozuena da esan “etorri, etorri gurekin…”, bai, trikitixia eta panderua jotzen daki… bueno, nik ez, baiña batenbatzuk neskek bazekixielako, ondo etortzen jakuen, ez? Trikitixia ta panderua jo, jente gehixao gitzen kantuan-ta juteko, baiña gero plazan “dantza ez, dantza guk ingo dou”. Eta egon zien pare bat ensaio apur bat burruka ein biher izen gauenak. Baiña, bueno, guk… guk dantza in biher gauen ta… Eta gu be zutik jartzen gitzen dantza ikastia tokatzen zanian eta bukaerarako ohittu zien. Ta punto. Azkenian erabaki gauenian Elik eta nik “Bai, guk dantza in biher dou”, alkarri esaten gotsan: “Jo, ta zer, ba, bakarrik banakua eingo dou edo, behin hasitta, ba, zu za zaharrena eta ni gaztiena ta bixok beltzez urten biher ga edo…?” apur bat noraiño, ez? Noraiño in ta noraiño… Baiña, bueno, ikusitta… azkenian lortu gauen dantza ittia eta ikusitta hori ya taldian behintzat ya onartu zauiela, ez gauen forzau gehixau asuntua. Porke esan gauen “aber, oindiokan… ez doskue…” aber, “ez doskuen itxi bihar”… ez da “ez doskuen itxi bihar”, baiña bai asuntua asko gaiztotu biher dan eta gero azkenian… Aber, da egun batzuk ondo pasetako baitta, ez da… Orduan, ez. Guk in gauen banakua, baiña ez aurreskua, ez desafixo, ez… banakuakin ta pozik, gaiñera, banakua ittiarren.

Guk be, esan gauenian, jo, gu etxera fan gitzen eta “Jo, ba, hau ta hau ta pentsau dou dantza ittia ta ze pentsetan jatzue?”, ez? Porke ikusitta jente bati ez jakola gustau, esan gauen: “Gaizki ibiliko ete gare? Ez dakit… ze…?” eta etxian, ba, por supuesto, “Ba in! Zeatik ez dozue in bihar?”. Klaro, etxian be zer esan biher dutsue, ez? Baiña, klaro, ba, gero etxekuak hasten die komentetan bat eta beste eta, ni akordatzen naiz, txistularixak urte hartan esan zeben: “Ez badotsue… benetan kapazak baldin badie esateko ez dotsuela ixten dantzan itten, topatzeko beste txistulari batzuk. Ez dauke deretxoik zuei esateko ez dantza itteko”. Orduan, ni akordatzen naiz, bueno, ba, ezaunak-eta txistularixen artian, ez? Ta, ba, familixakuak eta abar, eta “Ez, ez, ez, ba, ez badotsue ixten dantza itten, topatzeko beste txistulari batzuk, guk ez dogula joko”. Ta, orduan, ba, danetik: jentia posizionatzen zan alde eta, bueno, niri ez jat tokau iñor be kalian etorri eta esatia “zuk ezin dozu dantza in”. Holakoik ez jaku tokau ezta. Eta plazan txalo igual-igual in zoskuen, e! Asike… Igual gehixau ta dana! Asike…

Jota Arrieta (Eskoriatza, 1958) eta Jon Errasti (Eskoriatza, 1957):

-Jota: Eta orduen beste txalo neskei ez jakue ein sekula.

- Jon: Bai, izen zan…

- Jota: Neskei kolektibo moduan. Txalo danai, pertsona moduen.

- Jon: Bai, oso momentu…

- Jota: … baiña momentu hartan izen zan…

- Jon: Bai, berezixa.

- Jota: Bai. Hala.

Mari Karmen Eraña (Eskoriatza, 1933): Mari Karmen: Ba niri ondo pentsetan jat. Nik orduen be esaten nauen: “Zeatik ez dou fan bihar neskak be?”. Baiña niri ondo pentsetan jat neskak fatia. Danok dia kinttuak, porke oin ez dia faten soldauskara. Orduen soldauskara faten zien. Baiña oin ez die faten.

Gadea Errasti (Eskoriatza, 1990): Ta apur bat atento ibili gitzen hurrengo urtian, e? “Ze pasauko ete da? Urtengo ete die? Ez die urtengo? Danak urtengo die? Ez?”. Eta bai, urten zien. Gu ez dakit zenbat neska izengo gitzen gu, hamabost edo hola? Bik bakarrik urten gauen. Baiña hurrengo urtien ya danak urten zien.

Tradizioz mutilak ziren Santa Agedan kantu-eskean ateratzen zirenak, soldaduskara joan behar zuten "kintoak", hain zuzen ere. Kopla kantari dirua eta jatekoa batu, eta afari eder bat egiten zuten. Eta plazan dantza egiten zuten. 1876. urtean euskal foruak galdu zirenetik 2001. urtera arte, soldaduska derrigorrezkoa izan zen, "kinto sistema" indarrean zegoen. Soldadu joan behar ez izateak Santa Ageda ohituran ere aldaketak ekarri ditu, pixkanaka. 2008. urtetik aurrera, 18 urte betetzen dituzten neskek eta mutilek berdintasunez jarduten dute kantu-eskean eta dantzan Eskoriatzan.  

Santa Agedaren bilakaerari buruzko dokumental laburra ikusteko:

Utzi zure ekarpena

Gipuzkoako aldundia Kutxa Eusko Jaularitza