Homosexualitatea publikoki agertzeari “armairutik ateratzea” esaten zaio. Izan ere, heterosexuala izatea hartzen da normaltzat, eta homosexualek/bisexualek beren sexu-lehentasunen berri eman behar izaten dute. Hainbat esperientzia bildu ditugu bideo honetan.
Mailak: DBH
Proiektuak: EIMA 2.0. Herritarren ahotsak: transmisioa ikasgelan
Ikasgaiak: Balio etikoak
Gaiak: Genero-aniztasuna
Ikasleengan bultzatuko diren jarrerak
Bideoa ikusi aurretik
Aurre-ezagutzak aktibatzeko, gisa honetako galderak egin ditzakegu:
-Zer datorkizue burura "armairutik ateratzea" esanez gero? Nor ateratzen da armairutik eta zergatik dago armairuan? Nondik dator esaera hori?
-Gaur egun sexu-askatasuna dugula suposatzen da. Ba al dago “armairua egin" edo "armairuan egon" beharrik? Zergatik?
-Erraza al da "armairutik ateratzea"? Zuen ustez, zer beldur sor daitezke?
-Zenbat sexu-joera daude? Zein dira?
Homosexualitatea publikoki agertzeari “armairutik ateratzea” esaten zaio. Izan ere, heterosexuala izatea hartzen da normaltzat, eta homosexualek/bisexualek euren sexu-lehentasunen berri eman behar izaten dute.
|
Garai batean zaila zen homosexualitatea agertzea, oso zigortuta zegoelako. Irainak eta erasoak ohikoak ziren, herri txikietan bereziki. Emakumeen kasuan, gainera, pentsaezina zen; izan ere, emakumeari ez zitzaion sexu grinik izan zezakeenik ere aitortzen (gizarte katolikoan sexua bekatua zen, umeak izateko ez baldin bazen). Bisexualitatea ere ez zen posible ikusten, noski.
Zein da egoera gaur egun?
Homofobia kasurik ezagutzen al duzue (herrian gertatua, hedabideen bidez ezagutua...)?
Melania Geymonat eta bere neska-laguna Londresko autobus batean. (Iturria: Melania Geymonat/Facebook)
Erasoaren ostean sareetara bideoa igo zuen Geymonatek, gertatutakoa azaltzen: gazte batzuek jipoitu egin zituzten, ez zutelako elkar musukatu nahi izan, haiek eskatu zieten bezala.
Bideoa ikusi bitartean
Bideoa behar adina aldiz ikusiko dute, informazioari ahalik eta etekin handiena ateratzeko.
Bideoa ikusi ondoren
-Zer iruditu zaizue bideoa? Eman iritzia.
-Zuek "noiz eta nola" jakin zenuten zein den zuen sexu-joera? Garbi al daukazue? Azaldu zergatik zareten heterosexualak/homosexualak/bisexualak/X.
-Zuen ustez, sexu-joera garbi izatea al da normalena? Batzuek diote probatu gabe ezin dela jakin... Zuek nola ikusten duzue?
-Genetikoa al da? Zenbateko eragina du heziketak sexu-joeran? Denborarekin aldatzen joan al daiteke?
-Josebe Iturriozek dio neskentzat "mobida bat" dela ilea moztea? Hala al da?
Amaia Agirre bertsolariari asko kostatu zitzaion bere sexu-joera definitzea. Iñigok argi zeukan hasieratik, baina "armairua egin" zuen denbora batez. Min hartzeko beldurra aipatzen dute biek ala biek.
-Zuen ustez, min hartzeko beldurra sentitzea normala al da gaur egun ere?
-Duela urte batzuk gai hauek tabua ziren, eta orain? Naturaltasunez hitz egiten duzue ala oraindik ere berezia al da heterosexuala ez dena?
-Iñigori eta Kattalini feminismoak lagundu zien ahalduntze-prozesuan. Feminismoa babesgune izan al daiteke? Nola?
Lesbianen kasuan "armairu eternoak" aipatzen ditu Iturriozek: denek pentsatzea lagunak direla, ez bikotea, eta esaten du baita ere bi neska objektu erotiko moduan ikusten dituztela mutilek eta, adibidez, "trio"ak proposatzen dizkietela.
-Nondik etor daitezke iruditeria eta jarrera horiek? Hausnartu eta eman zuen iritzia.
Iñigok bere sexu-joera politizatu egin du: diskurtso bat dauka eta "genero-adierazpen moduan" modu berezian janzten da, nahiz eta batzuetan ez eroso sentitu.
-Zer iruditzen zaizue? Ausarta al da? Atentzioa eman nahi al du? Probokatu?
-Gizarteak indarkeria onartzen du genero-disidentziaren aurrean? Ados al zaudete?
LGTBIQ+ siglak dituen kolektiboa hobeto ezagutzeko, bideo hau ikus dezakegu (proposamen pedagogikoak ere badauzka). Beste bi bideo hauek ere aukerakoak dira lantzen ari garen gaiarekin lotuta: Patriarkatua eta genero-rolak eta Matxismoa ezkutuan?.
3. Azken ekoizpena: Hainbat ekoizpen garatu daitezke, talde txikietan. Hiru adibide eskaintzen dira hemen. Ikasleek bat aukeratu dezakete edo ordezko bat proposatu, edo talde bakoitzak proposamenetako bat egin dezake.
Galderak gelan presta ditzakete, denek elkarrekin, eta gero binaka egin lana. Elkarrizketak laburrak izango dira eta bideoan grabatuko dituzte (bideokamera edo sakelakoa), gero gelakideei erakusteko. Grabazioa editatu egin dezakete, OpenShot programarekin (nola erabili erakutsiko zaie), pasarte onenak aukeratuta. Bideoa gutxienez 2 minutukoa izango da eta gehienez 10 minutukoa. Hona hemen grabazioak egiteko kontuan har ditzaketen jarraibide orokorrak.
Aurkezpen txiki bana egingo dute bikote guztiek, eta elkarrizketatuari buruzko datuak ere emango dituzte (izena, nongoa den, zer harreman duten harekin, etab.), bideoa erakustearekin batera.
Bideo guztietako pasarteekin bideo bakarra osa daiteke bukaeran. Ikus-entzunezko hori ikastetxean eta herrian zabaldu daiteke. Posible da elkarrizketak gero ahotsak.eus-era eramatea ere (jarri gurekin harremanetan).
Lurrun minez antzezlaneko une bat. iturria: Kronika.eus
Banaka edo binaka egiteko lana izango da. Pauso posibleak:
Aurkezpenen ostean, iritzi-trukerako tartea egongo da.
Hona hemen adibide batzuk (ikasleek beste egoera batzuk asmatu ditzakete):
Gure proposamena inprobisazioa lantzea da. Taldetxoak egin, rolak banatu eta egoerak pentsatuko dituzte, eta elkarrizketak inprobisatu egingo dituzte. Hori bai, inprobisazioak bi zati izango ditu. Lehenengoan, amaiera beti bera izango da: protagonista zapuztuta geratuko da, zapalkuntzaren eraginez. Momentu horretan, ikusleek (gelakideek) egoerari buelta emateko proposamenak egingo dituzte. Eta, orduan, inprobisazioaren bigarren zatia etorriko da, aurrekoak baino bukaera hobea izango duena.
1. Mikel beldurtu egin da txakurra zaunkaka hurbildu zaionean. "Beldurtuta? Zer haiz, marikoia, ala?", esan dio kuadrillako batek eta guztiak barrez hasi dira. Mikel lotsatuta geratu da, isilik. 2. Bukaera aldatuta: Mikel ez da isilduko eta serio esango dio: "Hik zer daukak marikoien kontra?". Denak isildu egingo dira. "Hi geratuko haiz potrorik gabe, txakurrak hortik heltzen badik!", botako du barrez, eta denak barrez hasiko dira. |
Inprobisazio-saioen ondoren, egokitu zaizkien roletan nola sentitu diren partekatu dezakete, ea lortu duten besteen larruan jartzea.
5. Ekoizpena partekatzea. Ahozko aurkezpena edo erakustaldia egingo dute ikasleek, gelakideei euren lanaren emaitzak ezagutarazteko. Aurkezpen guztien ondoren, galderentzat, hausnarketentzat eta iritzientzat tartea izango da. Ahal dela, jarduerak grabatu egingo dira, bideoz (ondo egindakoez eta hobetu beharrekoez jabetzeko eta etorkizuneko beste ekoizpen batzuekin alderatzeko). Ikasleek ahozkoa eta idatzizkoa bereizten ikastea komeni da, eta pixkanaka ahozko jardunean gero eta hobeto moldatzea. Irizpideak proposatzeko, irakasleari baliagarri gerta dakizkioke: ahozkoaren ezaugarriak eta baliabideak.
Ebaluazio-irizpideak
Ikasleen autoebaluazioa. Ikasleek autoebaluazioa egiteko, egin ditzakegun galderak:
Edukiari buruz
Ikaste-prozesuari buruz
Bere komunikazio-gaitasunei buruz
Talde-lanari buruz
Irakaslearen ebaluazioa. Irakasleak ikasleak ebaluatzeko, kontuan har ditzakeen irizpideetako batzuk:
Iñigo Etxezarreta (Donostia, 1995): Ematen du heterosexualak beti heterosexual jaiotzen direla eta hor ez dagoela inungo prozesurik eta zerbait naturala dela. Eta gero, LGTBQ+ pertsona batek egiten duenean apostua esatearena, beti daude galdera hoiek: noiz jakin zenun? nola deskubritu zenun? zalantzak izan zenitun? Jende batek baditu eta beste batek ez. Nik super argi izan nuen beti. Ez nuen zalantzarik. Konturatu nintzen edozein beste pertsona konturatzen den moduan, edo beste pertsona heterosexualak konturatzen diren moduan, ez?
Kattalin Miner (Hernani, 1988): Hau da galdera bat lesbiana guztiei iten digutena, ez? Noiztik dakizu? Ez dakit ze… Eta da… oso zaila… Jende batek badaki oso garbi, ez? Neri oso zaila iten zait erantzutea, ez? ze zuk bai hartzen dezu zure burua disidentzi baten, ikusten dezu txikitatik fallo bat dagola hor; sozialki fallo bat dao, ez? Ze futbolarena, mutilen gauzak gustatzearena... baina, inkluso, eta ya pixka bat nerabezarora gerturatzen hasten zeranean, inkluso ya ez dala futbola gustatzen zaizula o mutilen gauzak gustatzen zaizkizula... ezin dezula bete mandatua. Inposiblea da, mozorrotu ingo zinake feminidadearen mandatua edo heterosexualitatearen mandatua bete behar bazenu. Ez zaude komodo, raroa da, gorputzak ez du onartzen. Ez dakit nola esan, ez? Ordun gehiago daukat hor ya lesbianismoari atxikitzen zaion desira sexual edo afektiboari dagokiona baino. Ez? Osea, gehiago ikusten nun enkajatzen ez zun gauza batzuk zeudela eta hortik eraikitzea nere identidadea, ez?
Josebe Iturrioz (Ordizia, 1978): Txikitatik mila gauza gertatu zaizkit, bainan beti jakin izan dut ez nintzela normala, ez zegoen… ez zeuden erreferentziarik. Gizarteak bueltatzen dizuna da ez zarela kabitzen. Eta gero, aldiz, ere badare keinu batzuk oso inportanteak: ba etxean esatea ez dudala berriro gona bat jarriko eta ez behartzea, adibidez. Edo ilea moztea erabakitzea eta ezer ez esatea, ez? Bainan, joe, ni konturatu nintzanean neskentzako ilea moztea zala kriston mobida, kostatu zitzaidan ulertzea zergatik, ez? Niretzako… nik beti eramaten nuelako motza, ez?
Amaia Agirre (Amasa-Villabona, 1977): Ni ibili nitzan urte askoan, ez, ba nere sexu-joera definitu ezinda. Hor ere segurasko bildurretik. Nik uste bildurra nire bizitzako zenbait gauzatan erabaki haundiak… osea, eragin haundia izan dula. Eta da: ez nekin mutilzalea nitzan, neskazalea nitzan, bisexuala nitzan... hor ibili naiz barne-burruka handietan. Eta oholtza gainean ere tira ta tira ta tira eta nereari egoskorkerian eutsi nahiak ere, uste det, ba, maskara bat jantzita ibili naizela zenbait aspektutan, ezta? Jende aurrean bereziki, baina lagunartean ere bai. Baina ez maskara jakin ez zezaten ni nolakoa naizen edo nere oskolaren… baina mina hartzeko bildurrez bai. Eta, orduan, beti ausart eta beti indartsu, ez? Eta, ez dakit, erasokor ere bai seguruasko, oharkabean. Ba horregatik: segurasko nere egitazko ni hori definitu ezinda nebilelako edo onartu ezinda. Biak batera beharbada, ez? Eta hor, bueno, ez dira urte gehiegi pasa; esan nahi det, 10 urte azpitik dia, ba, konturatu nitzanean, ezta? pues “hau da naizena”, ezta?
Iñigo Etxezarreta (Donostia, 1995): Nik beti argi euki izan det. Ordun mezu hori uste det inportantea dela: beti ez dela prozesu super zail eta enrebesatu bat. Hau esaten det badagoelako horrelako biktimizazio prozesu bat LGTBI pertsonenganakoa, pentsatzearena dudak, zalantzak, ezinegona eta horrelako prozesu super gogor bat pasa behar dela beti horrea iritsi arte. Eta jende batentzat bada, baina seguru dela kontestuagatik, dagoelako jende bat heteronormaren zirkulo guztia errepikatzen duena eta horrek suposatzen ditu zalantza batzuk, ez?
Amaia Agirre (Amasa-Villabona, 1977): Uste det bazegola egitazko Amaia hori izkutuan, arrazoi ezberdinengatik, ba, ezin atera zebilena. Eta orduan izan zan, bueno, ba, bizpahiru urteko tarte hortan, ba, armariotik ateratzeaz gain, ba, bueno, mila kajoi iriki zitzaizkidanak, lehen giltzapian neuzkanak, ezta?
Kattalin Miner (Hernani, 1988): Eta 15-16 urtekin esaten det “bueno, ya está”, eta ez da ezer pasatzen. Eta beldurrik gabe ere, ya hor feminismoarekin lehenengo loturak baditut, esan nahi det, militantzia feministarekin, literatura bidez ere jasotzen detena; hainbat musikari lesbiana dia nere –ez dakit nola esan– idolo ere bai, ez? Eta esan: “Ostra, jende guzti hau bizi da, existitzen da, seguramente uste detena baino gehiago gera eta ez da seguramente hain gogorra izango kontatzen diguten bezela”, ez? Eta ordun ya momentu baten segidan iten det pausua. Orduan, klaro, gauza bat da noiztik jakin eta beste gauza bat noiz ateratzen zean armariotik; hori guztia konfiguratuta “a!”, hain zuzen ere, dala lesbiana zeala. Beste inkomodidade eta bilatze guzti hoiek bizitu izan dituzunak, bueno, ba, resumitzen dia momentu horretan edo itzultzen dia lesbiana izateakin. Ez zan sorpresa bat izan inorrentzat, obiamente.
Iñigo Etxezarreta (Donostia, 1995): Ordun bai aipatu dezaket ez zela horren zaila izan edo ez zela horren gogorra izan niretzat, bainan armairua egin izan nuen urte batzutan, ba, ez genekalako informazio nahikorik, ez nekalako erreferenterik... ikusten nuelako nire lagun batez ere gizon heterosexualen jarrerak zeintzuk ziren eta jarrera hoiek posizio bat ematen zietela haiei eskalan, eta nik esaten nun: “ostras, igual sozializatzen banaiz ni naizen bezala, jaso egingo det edo mina egingo didate” edo... Ordun esan nun: “mantendu behar det pixkat, armairu pixkat in behar det”. Gauza super jakina zen, nik pluma izan det betidanik, ez nun emakumeen gorputzetaz hitz egiten beraiek hitz egiten zuten modu sexualizatu horretan, eta hori seinale bat zen ere, ez?
Josebe Iturrioz (Ordizia, 1978): Lagun batzuei ya kontatu nie, ba, lesbiana bezela identifikatu nintzan eta... orduan bai, hor… Hala ere, bi emakumen arteko…ez? bi emakumen arteko edo harreman lesbiko bat –hobe esanda, ez?– mantentzea herri baten garai harretan ez zan batere errexa, ez? Bizi izan dittut armario eterno hoiek: denek pentsatzea zure laguna dela, ez zaudetela batera eta gauza hoiek.
Iñigo Etxezarreta (Donostia, 1995): 26 urte ditut eta oso urte gutxian aldatu da edo, behintzat, aurrerapauso haundiak eman dira gai honetan. Eta nahiz eta 8-10 urte pasa diren eskola garaitik, gauza asko aldatu dira, eta orduan gauza asko oraindik ez ziren hitz egiten, ez ziren gertatzen, tabu bat ziren eta bazen garai hori, ez?
Kattalin Miner (Hernani, 1988): Gaur egun 16-17 urtekin asko daude armairutik kanpora. Horrek poza ematen dit. Baina ni goiztiarra izan nintzan. Nere garaian zan como.. ostra! 16 urtekin ta… o “17kin ta…
Iñigo Etxezarreta (Donostia, 1995): Nik ez det euki LGTBI edo erreferentzia marikarik edo estetikoki genero-disidenterik, baina nire erreferenteak izan dira emakume feministak. Eta prozesu horretan hasi nintzen ikusten eta ezagutzen ya emakume feminista hoien iritzi, posizio, jarrera, eztabaida, hausnarketa… eta hoiek izan ziren nire erreferentzia. Eta beraiek ekarri ninduten neri feminismoa zer zen ulertzeak eta feminismoa zer zen ulertzeak ekarri nindun pixkat LGTBIren inguruko bestelako hausnarketa eta politizazio-maila bat ekartzea neri, ez? Pues ikustea marika izatea nik ikusten nuela modu ere erabaki politiko bat zela zentzu batean, ideia batzuk kanporatzen nituelako; ikustea marika deituko niola nire buruari, hori zelako normak insultatzeko edo zigortzeko erabiltzen zuena eta, orduan, nik apropiatuko nuela; edo beste diskurtso batzuk ekartzea ni nintzenera.
Kattalin Miner (Hernani, 1988): Ilusioz betetako garai bat bezela gogoratzen det, gogorra baino, ze ya behin erabakia hartuta daukazu, ez? ba erreferentziak bilatu nahia, garai hortan “The L World” serie famatu… lehengo lesbianen seriea hasten da botatzen Estatu Batuetan eta iristen zaigu hona itzulita eta, orduan, dena hor. Eta, orduan, nik oso pozik gogoratzen det zentzu hortan, ez? zan mundu berri bat irikitzen zitzaidana eta kriston gogoa neukana ezagutzeko.
Josebe Iturrioz (Ordizia, 1978): Herrietan eta horrela –orain igual aldatu egin da, ez? baino– garai batean bazirudien beste emakume batekin musukatzen bazinan edo afektibidadea erakusten bazenuela, ba, zan montatzen ari zinan antzerki bat eta normala zan tipoak gauzak esatea. Trioak egiteko proposamenak… pfff… “Sexualitate propio bat izaten mutilik gabe? Nola da posible hemen zakil bat ez egotea? Ba hortxe nirea”.
Iñigo Etxezarreta (Donostia, 1995): Kalera ateratzeak eta horrela juteagatik antsiedadea sentitu behar dudan momentuan eta beldur batzuk etortzen zaizkidan momentuan, da gizartean oraindikan biolentzia hori permititua dela eta gertatu daitekeela eta ez dela gure paranoia bat. Ordun, modu biolentoan bai sentitu izan det; beste momentu batzutan ahaldunduta eta izaten zen ahalduntze-prozesu bat: horrela jun nahi det eta listo. Ordun horrela jungo naiz. Baina momentu batzuk badira biolentoak, beldur bat sortzen duelako. Eta beldurra sortzen du, gizarteak oraindikan horrelako genero-adierazpenekiko biolentzia bat onartu duelako eta diskurtsoak daudelako horren kontra.
Kattalin Miner (Hernani, 1988): Amak, por ejenplo, iten zidan propaganda haundia, ez? harrotasun haunditik. “Zer moduz alaba?” ta “Ondo, bere neskakin” esaten zun, inorrek ezer galdetu aurretik. Ez? Osea… Baino jakitun, ba, herri baten ze-esan minimo bat emango zula, ez? ez det esaten ez dakit zer, baino ze-esana ematen du. Ta, ordun, horri aurreratu eta inorren aurretik plazan jarri.